**மாய மானாகி இராமன் சீதை இருக்கும் இடம் அடைந்த மாரீசன், நச்சு நீரில் தப்பிக்க முடியாத மீன்போல் துடித்தான்.அழிவு உறுதி என்பதால் பிரிகின்ற சுற்றத்தை நினைத்து வருந்தினான். இராமனின் அம்பு இவனைத் துளைத்ததும் சீதையும், லக்ஷ்மணனையும் இராமன் குரலால் அழைத்தே மாண்டான்**
வெஞ் சுற்றம் நினைந்து
உகும்; வீரரை வேறு
அஞ்சுற்று மறுக்குறும்; ஆழ்
குழி நீர்
நஞ்சு உற்றுழி, மீனின்
நடுக்குறுவான்
நெஞ்சு உற்றது ஓர் பெற்றி
நினைப்பு அரிதால். (மாரீசன் மனநிலை-மாரீசன் வதைப் படலம்)
** 'இம்மானால் யாது பயன்' என்ற இலக்குவன் வினாவுக்கு விடை
கூறினாற்போல் சீதையின் பேச்சு பின்வரும் பாடலில்.வனவாசம் முடிந்து அயோத்தியில் செல்லும்போது இம் மான் எனக்கு விளையாட்டுத் துணையாக இருக்கும் என சீதை கூற, இராமனும் 'பொய் மான்' என்ற இளவல் பேச்சை மீறி மாய மானான மாரீசனைத் தொடர்ந்தான் தசரத மைந்தன்**
--சீதை மானைப் பிடித்துத் தரும்படி இராமனை வேண்டுதல்--
அற்று அவன் பகராமுன்னம்,
அழகனை, அழகியாளும்,
'கொற்றவன் மைந்த! மற்றைக்
குழைவுடை உழையை, வல்லை
பற்றினை தருதி ஆயின், பதியிடை
அவதி எய்தப்
பெற்றுழி, இனிது உண்டாடப் பெறற்கு
அருந் தகைமைத்து' என்றாள். (மாரீசன் வதைப் படலம்)
No comments:
Post a Comment