ஆடுவோமே பள்ளு பாடுவோமே!

                           வழக்கம் போல் 7-8 அடுக்கு பலத்த காவல்துறையின் உச்சகட்ட பாதுகாப்புடன், தீவிரவாதிகள் அச்சுறுத்தலோடு சுதந்திர தினத்தைக் கொண்டாடயிருக்கிறோம். பிரமதரும்,முதல்வர்களும் பாதுகாப்பான கூண்டிருக்குள் நின்று உரையாற்றப் போகிறார்கள். 'ஆரஞ்சு' மிட்டாய்களைப் பள்ளிகளில் எண்ணி எண்ணி கொடுப்பார்கள். கல்லூரிகளில் கேட்கவே வேண்டாம். விரல்விட்டு எண்ணும் அளவிற்கே வந்திருப்பர். ஓய்வறியா சூரியன் போல் காவல்துறையும், போக்குவரத்துத் துறையும் செயல்படும். Corporate Company இந்தியாவிற்கு நேரடியாக வேலை செய்யாததால் நான் பார்த்தவரை இது போன்ற தேவை இல்லாததை எல்லாம் கொண்டாடியது இல்லை (அவர்களுக்கு christmas, women's day, valentine's day இது தான். அப்பறம் யாருக்காவது பிறந்தநாள்-treat). தொலைக்காட்சி நிகழ்சிகள் பற்றி கேட்கவே வேண்டாம்.

                          ஒரு தியாகி பற்றிக் கூட பேசப்போவதில்லை. நான் சொல்ல வந்தது சுதந்திர போராட்ட தியாகிகள். (தியாகி என்றால் இப்போது ஜாதிக்காகவோ, ஒரு நடிகருக்ககவோ இல்ல இது போன்ற சமூக முன்னேற்றத்திற்க்காகவோ உயிரைவிட்டவர்கள் என்று இன்றைய நிலைமை).  ஏதோ புரியாத படங்கள், அது பற்றிய நிகழ்ச்சிகள், உதவாத பட்டிமன்றம் இத்யாதிகள். அது சரி! இது போல் சந்தோசமாய் இருக்கத்தான அன்று போராடி சுதந்திரம் பெற்றோம். 'compulsory attendance' என்று சொன்னால் தான் மாணவன் கூட நாளை பள்ளிக்கு வருவான். பக்தி என்பது  தானாக வரவேண்டுமென்றாலும் சமுதாயமும் அதற்க்கு ஒரு காரணி தான்! அது தேச பக்தியோ, ஆன்மீக பக்தியோ!
என்றும் தியாகிகள் எல்லையில் நின்று போராடுபவர்களே! அவர்களையும் வணங்குகிறேன்!

ஆடுவோமே பள்ளு பாடுவோமே,ஆனந்த சுதந்திரம் அடைந்து விட்டோமென்று!

பார்ப்பானை ஐயரென்ற காலமும் போச்சே - வெள்ளைப்
பரங்கியைத் துரையென்ற காலமும் போச்சே - பிச்சை
ஏற்பாரைப் பணிகின்ற காலமும் போச்சே - நம்மை
ஏய்ப்போருக் கேவல்செய்யும் காலமும் போச்சே

எங்கும் சுதந்திரம் என்பதே பேச்சு
நாம் எல்லோரும் சமமென்பது உறுதியாச்சு
சங்கு கொண்டே வெற்றி ஊதுவோமே
இதைத் தரணிக்கெல் லாமெடுத்து ஓதுவோமே.

எல்லோரும் ஒன்றென்னும் காலம் வந்ததே
பொய்யும் ஏமாற்றும் தொலைகின்ற காலம் வந்ததே
இனி நல்லோர் பெரியரென்னும் காலம் வந்ததே
கெட்ட நயவஞ்சக் காரருக்கு நாசம் வந்ததே.

உழவுக்கும் தொழிலுக்கும் வந்தனை செய்வோம்
வீணில் உண்டுகளித் திருப்போரை நிந்தனை செய்வோம்.
விழலுக்கு நீர்பாய்ச்சி மாய மாட்டோம்
வெறும் வீணருக்கு உழைத்துடலம் ஓய மாட்டோம்.

நாமிருக்கும் நாடு நமதுஎன்ப தறிந்தோம்
இது நமக்கே உரிமையாம் என்ப தறிந்தோம்
இந்தப் பூமியில் எவர்க்கும்இனி அடிமை செய்யோம்
பரி பூரணனுக் கேயடிமை செய்து வாழ்வோம்.